Λεονκαβάλο, Ρουτζέρο

(Ruggero Leoncavallo, Νάπολη 1858 – Μοντεκατίνι 1919). Ιταλός μουσικοσυνθέτης. Άρχισε σπουδές σύνθεσης σε ηλικία 8 ετών, έλαβε δίπλωμα το 1874 και κατόπιν πτυχίο φιλολογίας. Αναδείχτηκε αρχικά ως πιανίστας, αλλά έζησε φτωχικά στο Παρίσι και στο Μιλάνο. Αργότερα εγκαταστάθηκε στην Ελβετία με τον Τζάκομο Πουτσίνι και αφιερώθηκε στη σύνθεση (λιμπρέτο και μουσική) της πιο επιτυχημένης όπεράς του, με τίτλο Παλιάτσοι, που παρουσιάστηκε με εκπληκτική επιτυχία στο Μιλάνο το 1892 υπό τη διεύθυνση του Αρτούρο Τοσκανίνι. Από ανταγωνισμό προς τον Πουτσίνι, ο οποίος τροφοδοτήθηκε και από τους εκδότες, ο Λ. συνέθεσε και αυτός μια Μποέμ (1897), η οποία, παρά τη μεγαλύτερη πιστότητα προς το μυθιστόρημα του Ανρί Μιρζέ, δεν κατάφερε να υποσκελίσει την επιτυχία της ομώνυμης όπερας του Πουτσίνι. Ούτε και με τα πολλά κατοπινά μελοδράματά του κατόρθωσε ποτέ να γνωρίσει επιτυχία παρόμοια με εκείνη του πρώτου του έργου. Ιδιοσυγκρασία μεγαλοφυής, αλλά με περιορισμένες προοπτικές εσωτερικής εξέλιξης, ο Λ. έχασε τον δρόμο του περιπλανώμενος στα πιο ανόμοια είδη: το ιστορικό μελόδραμα (Οι Μέδικοι, 1893), το ηρωικό-ιπποτικό (Rolland von Berlin, 1904), το πατριωτικό (Γκοφρέντο Μαμέλι, 1916), το κλασικιστικό Οιδίπους Τύραννος (μεταθανάτια έκδοση, 1920) και τις οπερέτες Ζαζά (1900) και Βασίλισσα των Ρόδων (1912). Η κριτική φάνηκε ιδιαίτερα αυστηρή προς τη μορφή και την τέχνη του Λ. Με τον καθορισμό όμως των ορίων της τέχνης του μουσουργού, που συνέθεσε συχνά μέσα σε ένα κλίμα συμβατικού βερισμού, το έργο του πρόσφατα έτυχε επανεκτίμησης. Ο Ιταλός συνθέτης Ρουτζέρο Λεονκαβάλο.